Samotność (cd)

Gdy łza powiekę przebije
Nikt mego smutku nie zmyje
Ludzie wkoło całe mnóstwo
Lecz w sercu zawsze pusto
Jedna różna wśród chwastów tysiąca
Jedna sekunda wśród życia miesiąca
I tylko jedno wyjście pozostaje
Znieść samotnego życia rozstaje
Lecz jak tak można żyć?
Ciągle samotną być...
Ja tak nie potrafię
Takiej egzystencji nie trawię
Opłucz zrozumieniem moje serce
A wdzięczna będę ci wielce
Podaruj mi bukiet przyjaźni
Zabierz za to tę garść bojaźni
Daj mi życie – nie istnienie
Spełnij proszę to jedno marzenie
Obsyp mą głowę szczyptą miłości
O tak...szczyptą miłości...

Obok mnie tysiące twarzy każda z nich o jednym marzy zaznać przyjaźni i miłości jak najdalej od samotności...

autor

Justysia:)

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-03-22 21:58:02

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie