Samotność II
Samotność to cisza,
to smutek i nuda.
Pragniesz być kochana,
lecz to jest ułuda.
Wokoło gwar,szum świata,
tłum ludzi,muzyka.
Ty jesteś samotna
i w tym tłumie znikasz.
Nikt ciebie nie kocha,
nikt nawet nie widzi
jak przemykasz w tłumie
setek innych ludzi.
Jesteś jak to drzewo
co samotnie stoi,
okaleczone z kory
swoje rany goi.
Komentarze (4)
Robisz postępy :)..Dobra kolejność rymów.. M.
Smutny Twój wiersz, często sami winę mamy że od ludzi
uciekamy, pozdrawiam.
Tak właśnie wygląda to ludzkie mrowisko, gdy
popatrzysz na nie będąc bardzo blisko.
Jedna z odmian samotności jak topola w polu stoi,
wszak istota każda ludzka jej co prawda nieco boi, to
od przeznaczenia nie ucieknie, co komu sądzone to i
będzie.