SAMOTNOŚĆ NA PERONIE DRUGIM....
Samotność na peronie drugim
odlicza czas przyjazdu
pociągu
exspres do nikąd
Łzy pukają do szyb
kapią
rozmazują wspomnienia
zamazują rzeczywistość
Stary zegar odlicza czas
smutku
Ławka zapomnienia odrapana z zieleni
okaleczona rzeźbą młodości
Spaceruje po pustym peronie
z bagażem doświadczeń
Papierowy worek bólu
okryty puchem dnia
pierzyną marzeń
Jestem kolejną samotną ławką
zniszczoną przez czas
Mam zakaz dawania komentarzy
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-03-03 08:50:16
Ten wiersz przeczytano 600 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ciekawe metafory nadają wierszowi przejmująco smutny
klimat. Zadumałam się...
smutny, choć ciekawie skonstruowany wiersz.......
metafory niepospolite.....
Ciekawy wiersz.. Motyw tęsknoty i uciekającego
czasu... porównanie życia do pędzącego pociągu..
chwytliwe :) duży plus dla Ciebie :)