Samotność w net.

Echh!

Dobre dwa lata strugam wariata
czy jakim lichem mnie ten zaraża
bawię się w bierki, marne numerki...
Może w własnego życia grabarza?!

Na co tak komu żyć po kryjomu
skrytym za nickiem pośród wywodów
zdzierając palce, setkami kliknięć
wzniecając zapał wśród tego chłodu

Tylu przyjaciół, co palców ręki
/w tym każdy kości przeróżne włóczy/
pomnożyć poprzez zbiegi intencji
niewiele wyjdzie!, by się oduczyć;

Dystansu, pychy czy oziębłości,
zlewania, wścibstwa,...innych czynników
gaszenia wodą żywych wywodów
znanych ze stwierdzeń pewnych wyników

Zrozumieć cel sam, sens objętości
wpływ rozproszenia na skalę śladu...
Tymczasem nie wiem kto z nas w potrzebie
siedzi ukryty na gadu-gadu;

wśród swych bolączek, ciągłych rozłączeń
powrotów w miejsca stale to nowe
zatraca wątki, gubi początki
cała logikę...I traci głowę!

***

Przyzwyczajenie to zwierz wymarły
już dawno stało cudem natury
Każdy Herosem pod własnym nosem
przerzuca strony, doły i góry

autor

Spok

Napisany: 2010-12-11 Dodano: 2011-04-27 23:02:44

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie