Samotność-Przyjaciel

Szara Samotność spogląda Ci w przygasłe oczy
chcąc zobaczyć jedną iskrę świetlistej nadzieji
nie widzi nic oprócz poplątanych nieszczęść knieji
i cieszy się ponurą miną z twojej niemocy


Kolejny przyjaciel przybył do jej wiecznego bloku
stanął ochotnie w ciemnych drzwiach okrutnej krainy
ze spuszczoną głową w mdłą ziemię utkwionym wzroku
brnie w bagnistym szlamie wypowiadając winy


Szara Dama jak swe dziecko przytula wędrowca
z twarzą bladą jak trup z myślami diabelskigo snu
przecina cumy przyjaźni śmiejąc się z dobrych słów
produkuje nigdy nie kochającego wdowca

autor

Vars

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2007-02-05 20:27:36

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie