SAMOTNOŚĆ W TŁUMIE

Samotność chce być samotna. Inaczej straciła by
tożsamość. Ale pomysł miałaś niezły ( i poprawnie
zrealizowany) by stwierdzić, że dwie samotności to nie
dwa razy tyle nieszczęścia, lecz materiał na
spełnienie.

samotnicy są jak stare grzyby, które nie zakładają
nigdy okularów, bo wydaje im się że z tego powodu
młodsi. Toteż za nic nie dostrzegą nikogo obok siebie
i sie nie odezwą piersi. a kiedy Ty im spróbujesz
przesłać swój uśmiech, patrzą zgorszeni.

"samotny w tłumie" ...pierwsza zwrotka mnie normalnie
zachwyciła :) reszta też dobra...Powiem tak...dobrze
napisane ot co :)

Dobry temat, coraz mniej miłości a coraz wiecej
samotności.

samotność jest okrutna,gdy wszystko co posiadamy w
sobie najpiękniejszego nie możemy dzielić z drugą
osobą-o poszukiwaniu, o lęku i potrzebie kochania-o
tym jest ten wiersz

Żeby tak zabrać samotnych ludzi i śpiące serca rymem w
nich rozbudzić. Nauczyć ich miłości na nowo, wielu z
nich pewnie przecząco kiwa głową. Najlepiej dać im
spełnioną nadzieję, niech się marzenie w każdym
roześmieje .

Najgorzej być samotnym w tłumie. Może chce się tam
schować, by nikt go nie dostrzegł - zlać się z tłumem
i nie wychylać się. To nie jest dobra rada.

Smutny, piekny wiersz i bardzo niestety zyciowy...

Szpaler pątników jest bardzo długi, szary i milczący.
Może jakaś dłoń znajdzie drugą w tym szeregu.

Wydaje mi się, że niektórzy samotni stawiają zbyt
wysoko innym poprzeczkę tak od razu nie znając dobrze
drugiego człowieka, która często bywa nie do
przeskoczenia. Może być i tak, że samym sobie za
bardzo tą poprzeczkę w postaci muru stawiają nie do
przeskoczenia. Bywa też że zły los jest silniejszy od
nas samych i obdarza nas samotnością.

no tak bo miłość to dwie samotności. bardzo mi się
podoba:)