SAMOTNOŚĆ WSPIERA

Samotne ramiona
otulone strachem,
łza po nich ścieka,
łza która kaleczy.

Ciało drży
owiewa je wiatr
pochłaniający słowa,
słowa,
które ranią.

Oczy smutne,
pozbawione nadziei
skierowane na przyjaciela,
przyjaciela,
który kiedyś wspierał,
dzisiaj odwrócił się plecami.

Samotność
podała swą dłoń,
otarła łzę,
zniszczyła słowa,
otuliła ciało,
stała się przyjacielem,
wspiera…

autor

cien-duszy

Napisany: 2004-10-28 Dodano: 2004-10-28 15:24:29

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie