W samotności
Lubię samotność
Choć to ucieczka od świata
Przez ludzi wrogo spostrzegana
Jako wada
Ciemną stroną życia nazywana
Lubię samotność
Bo samotność to cisza
A nikt tak jak cisza nie wysłucha
grzesznika
Nie skrytykuje
Nie wyśmieje
Wysłucha do końca
A w odpowiedzi
Wysyła głęboko
Do duszy wnętrza
Lubię samotność
Bo towarzystwo w nadmiarze
Krzywdzi nieświadomie
Nieświadomie obrazi
Samotnością się szczycę
Bo to wielka sztuka
Rozmawiać z samym sobą
I tym samym Boga w sobie szukać...
Komentarze (2)
Kiedyś też wolałam samotność ale bogatsza o trochę
różnych doświadczeń podzielam zdanie DoroteK,że
CZASEM!
ciekawe rozważania... samotnośc czasem jest potrzebna,
faktycznie pozwala przemyśleć, poukładać ale na
dłuższą metę zostaje już tylko ból samotności