W samotności swej...
Gdy nikt mnie nie rozumie,
Uciekam bez słowa
I w samotności swej
Zatracam się.
Proszę, pozostaw mnie samą
Chcę otulić się samotnością,
Pozostaw mnie wietrze,
Pozostaw mnie gwiazdo,
Niech cisza złoży pocałunek
Na mej skroni,
Niech serce na chwilę
Przestanie bić,
A ja w krainie świerszczy
Wsłucham się w ich śpiew
Świetliki wskażą mi drogę do pustki
Bo o tym jak mi źle,
Nikt się nie dowie
Swym żalem podzielę się
Z duszami drzew i kwiatów polnych,
A łzy zmyje ze mnie deszcz
I ja sama, zupełnie sama....
autor
aneladgama
Dodano: 2008-03-24 15:31:06
Ten wiersz przeczytano 409 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Czasami trzeba schować się przed wszystkimi by ukryć
swój ból. Ładny wiersz
Poruszający wiersz,czytając można wyobrazić sobie że
słyszy się głos Alicji w krainie czarów która błądzi w
ciemności którą jest samotność.Dla mnie to coś więcej
niż wiersz.Pięknie
To co napisałaś jest cała prawdą o samotności..... :(
pięknie to ujęłaś i ubrałaś w słowa.....