***samotny lew***

samotny lew
w betonowej dżungli
po lianach
szklanych domów
wspina się
spadając w dół

kawiarenka
z tymi samymi
obrusami
kłania sie
przechodniom

sklep z pamiątkami
łapie ostatnie promyki
zachodzącego słońca
i sprzedaje na kilogramy
w plastikowych butelkach
po mleku

ostatnia filiżanka
zimnej kawy
przed snem

zasypiam obejmowana
przez zgrubiałe dłonie
twojej wyimaginowanej
wyższości

samotny lew
w betonowej dżungli
zduszony przez
szklane liany
mojej wyobraźni

przecież wiesz
że to przeze mnie
nie cofniesz czasu
nie wrócisz ciszy
sprzed burzy

zielone filiżanki poplamione obrusy zimna kawa... to miłość spóźniła się by trwać.

autor

Fifeczka

Dodano: 2006-09-02 11:25:22

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie