Samotny spacer

drzewa wsłuchane
w szum swoich soków
przeciągają się
skrzypnięciami wiatru

myśli wpadają półgłosem
między zajęte sobą pnie

wąska ścieżka wciąga mnie
w tunel zaskoczeń :

płomyk wiewiórki narysował
rudą spiralę na kolumnie buka

czarne głośniki dziupli nadają
pisk wielkiego głodu

szara lina drgnęła u moich stóp
i ukryła połysk łusek
w neutralności tła

kosy szeleszczą
w panice ucieczek
i śpiewem gubią strach

leśny gołąb szarym błękitem
oświetlił swoje terytorium
na skraju lasu

a gdy ścieżkę zamknęło
słońce polany zapatrzonej
w kołujący lot jastrzębia

półgłos myśli opadł na kolana
i wszeptał się w ciepło traw

autor

ineba

Dodano: 2008-01-24 13:59:42

Ten wiersz przeczytano 1011 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie