Schody

Krok po kroku bladzi czlowiek na schodach zycia Wciaz w biegu nie zauwaza niczego

Zawsze chciales zyc w pokoju....milosci...
Nieznasz zycia?!
Zawsze wpajano ci ze zycie to piekny dar
Szanuj je!

Czemu wiec krocze tylko po schodach
Wedrowka meczy juz mnie
Czemu wokol tyle bolu i cierpienia?!
Schody wciaz wyzej i wyzej biegna!

Spadam...
Na sam dol
Tak bardzo ciezko podniesc sie
Tak ciezko sprobowac znow

Spadam...
Zawieszam sie na stopniu
Gdzies posrodku
I spowrotem w gore
Czasem znajduje jeszcze sily
Nie wiem ile

Krok po kroku ide w gore
Mijam takich jak ja
Wszystkich...
Kazdego z was

Kroczycie jak ja
Kroczycie nieswiadomie w dal
Ku gorze...jak ja
Nie baczac na cierpienia i bol innych
Byle ku gorze
Wyzej jaszcze wyzej
Jeszcze tylko kilka krokow
Nie patrz w dol
Nie patrz na innych
Nie pomagaj
Pedz co tchu by pierwszym byc na szczycie

I zapomnij ze zycie to piekny dar!

...tak juz pozostanie...

autor

Tiferet

Dodano: 2007-03-21 15:52:12

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie