Schody do nieba

Wspinam się schodami do nieba z mozołem powoli
serce wyrywa się do miłości budzi z wielkim uporem
zraniona moja dusza coraz mniej mi doskwiera i boli
życie staje się łatwiejsze co kiedyś ciemnym horrorem

to pokonuję stopni kilka znów w tam na moją górę
wspiera mnie doświadczenie mojej bolesnej przeszłości
widzę już pierwszą zwiastującą niebios bram chmurę
w górę mknę na skrzydłach w objęcia nieskończoności

niekiedy zdarzy się mi potknąć i spaść o schodów parę
zbyt szybko chciałbym u celu swojego się czasem znaleźć
ważne wszystko robić rozsądnie spokojnie i z umiarem
najważniejszą sprawą na tej drodze to siebie odnaleźć

czasem głosy aniołów już do mnie dochodzą z oddali
gdy na miejscu już będę z pewnością spotkam i ciebie
lecz czasem jeszcze duszę moją gorący żar złości pali
kiedy przestanie zupełnie będę pewny że jestem w niebie

ty ze mną tam przysiądziesz na najbliższej z białych chmur
na ramieniu twoim rękę pełną czułości delkitnie położę
wiedząc że właśnie zdobyłem szczyt swych szklanych gór
pocałunek mi podarujesz cudny a ja skrzydła ci w darze złożę

autor

jaro 37

Napisany: 2014-03-31 Dodano: 2014-03-31 08:51:25

Ten wiersz przeczytano 2722 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie