Sen

Sen,
Zły sen,
Kiedy wstaje codziennie rano,
Początek wszystkiego,
Idzie w parze ze mną,
Jak gdyby zapomniał,
O swoim końcu.
Próbuję odszukać w sobie wewnętrzną empatię,
Ja, pozbawiony uczuć, który jednak kocha,
Kłębek wibracji na nitce mego rozumu,
Uciekam, uciekam przed bólem ktorego doświadczam codziennie wtedy, kiedy spoglądam w Twoją twarz.
Zrozumieć, ogłupieć, Narodzić się i umrzeć,
Nie patrzeć w przód, nie oglądać się za siebie,
Jak gdyby nigdy nic liczyć na siebie,
Kiedy nas nie ma?
Kiedy wyczerpane emocje nie maja sił regenerować się w cząsteczki uczuć,
Ty próbujesz mnie pocieszyć, przy czym gładzisz moją dłoń, a ja zasypiam,
Krzyk w śnie, ten przerażający krzyk milczenia,
Nie pozwala mi zbudzić się ze snu.

autor

Kurt

Dodano: 2007-01-04 20:21:51

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie