Sen

Wciąż mnie niszczysz.

Konam, upadam
Podaj mi dłoń
Uratuj mnie,
Nim stracę moc
W ciemną noc
Obrócę się w proch.
Potrzebuję cię!
Chodź, bądź...
Widzę światło,
Światło zgasło.
Jutro wstanie,
Nie wstało.
Będzie lepiej,
Bywało.
A ty patrzysz
Wzrok zatapiasz
W mych oczach
Za moment znikną,
Jak nocna zjawa
Dla niej otwarta brama.
Ona mnie zabiera
Do rana.
Kręci mi się w głowie
Upadam na twardą podłogę
Proszę, oprzytomniej
Ocknij się, to koniec!
Światłość wróci?
Sen był trochę krótszy.

autor

Paulina Białas

Napisany: 2013-10-08 Dodano: 2013-10-08 22:16:12

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie