Sen

Sen





Miałam dziwny sen,

jak za mgłą...

Stałam na szczycie góry,

zmęczona i szczęśliwa,

jak u kresu drogi

znaleziony skarb,

W górze niebo pełne gwiazd,

wokół szarość skał,

w dole zieleń drzew

i domy tak malutkie,

jak troski Twoje tam na górze...



Anioł przy mnie stał,

plecak pomagał nieść,

wieczorem kielicha ze mną wypił,

zieloną pozostawił nadzieję...



Połoniną szłam,

zieleń otaczała mnie,

słońce pięknie świeciło,

a moje myśli do nieba mkły...

Anioł rękę podawał mi,

skrzydłem musną mnie...



i nie było mi już żle...

nigdy...

Bo tam w Bieszczadach,

tam na górze Tarnicy,

na Połoninie Caryńskiej...

tam Pan wybaczył mi...

i pozostała miłość, zrozumienie, nadzieja

i wiara...

przyjaźń wieczna... (30.09.06)

autor

Krysiunia

Napisany: 2006-09-30 Dodano: 2006-09-30 00:06:54

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie