Sen o drodze do raju
Usiana szkłem i kamieniem
długa i kręta droga
pięła się hen wysoko
do tronu samego Boga
Usłana ostrym gwoździem
trudną powolną była
a bose stopy wędrowców
bezlitośnie raniła
Mimo cierpień i znoju
mimo trudu wielkiego
szli pełni wiary nadziei
do Ojca Niebieskiego
Na przedzie kroczył Jezus
boso w cierniowej koronie
On pierwszy dotarł do Ojca
i usiadł na złotym tronie
Spojrzeniem pełnym miłości
zachęcał lud zbolały
by szli po Jego śladach
co drogą do nieba być miały
Maryja Matka Jego
tę drogę im wskazała
i Ona jako pierwsza
nagrodę otrzymała
I jak każda matula
o los dzieci stroskana
pomogła tym co ufali
prowadząc ich do Pana
Zaś Ci co stracili wiarę
zbyt szybko rezygnowali
zwyciężeni przez smutek
na brzegu drogi zostali
autor
renia
Dodano: 2009-05-09 00:24:39
Ten wiersz przeczytano 1088 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Wiara daje nam silę i szkoda że dla niektórych
faktycznie to sen a nie zyciowa prawda ale oni jak
ładnie napisałaś zostali na drugim brzegu.
Ładnie piszesz o sile wiary i konsekwencji w zdążaniu
do nakreślonego celu.
Nigdy nie należy wątpić.
wiara uskrzydla tych co ja maja..ci co ja stracili w
tyle pozostaja:)