SEN NOCY LETNIEJ

Senna poza jednej z muz Apolla,
umarłej dla świata,
z błogim półuśmiechem,
rzeźbionym wiatru podmuchem.
Anioł zaczyna swą modlitwę,
lecz nie w alabastrze.
Księżyc z nudów spadł z piedestału by umrzeć,
a burzliwe losy nieśmiertelnych śnią się dalej,
jak film doskonały,
bez puenty.
Tamtej łąki pierwszy blask słońca
zamknęłam w milczenia flakonie
na krok przed świtem
w tajemnicy przed Aniołem.

autor

szmuza

Dodano: 2007-06-26 09:45:28

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie