Sen o Prawdzie

Ilekroć widzę twarze,
które mijam w drodze,
przychodzi mi na myśl
zgnilizny ohyda.

Nie oni mnie brzydzą,
nie ich, zęby ani włosy,
to ich myśli są gorzkie,
zatrute cykutą samotności.

My wszyscy tacy jesteśmy,
z odwłoku dusz naszych
żółć i szlam cieknie,
emocji powolny rozkład.

Eros ataku spazmy dostaje
widząc tę zbrodnie,
morderstwem uczuć się to zowie,
ten smutny brak miłości.

Ludzie w robactwo
zmieniać się zaczną,
ich skórę bród zakryje,
w bagnie wić się będą.

A jednak jest nadzieja
na ten trąd ludzkości,
bo tylko kochanie
jest w stanie nas uzdrowić.

autor

konstanty działyński

Dodano: 2006-02-20 00:35:15

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie