Ciemności wybaw mnie

Okno z widokiem na stosy,
Płonące noc nieskończoną.
Słychać krzyki, wrzaski, jęki
I wszystko krwią śmierdzi.

Nie, nie jest ciemno.
Ogień mrok zabija,
Wbija gorące sztylety
W nieśmiertelny Szafir.

Ten obraz myśli dryluje,
Niszczy sen spokojny,
Widzę jądro zła wiecznego,
I wciąż patrzę i chłonę.

Wędrowcze jeśli staniesz
Kiedyś, przy tym Oknie,
Proszę zamknij je,
Bo ja nie mogę.

autor

konstanty działyński

Dodano: 2006-03-02 14:52:21

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie