Serce

Znalazłam Twoje serce.
Leżało na błotnistej drodze wybrukowanej złymi, plugawymi słowami.
Deptane przez stopy fałszywych, egoistycznych podobizn ludzkich wołało: POMOCY!!!

Podniosłam Twoje serce.
Tak bardzo rwało się do wielkiej, romantycznej, książkowej złudnej miłości, że ledwo co utrzymałam je w dłoni.
Chciałam Ci je zwrócić, ale zabiegany, uganiający się za mamoną tłum wytrącił mi je z ręki.

Zgubiłam Twoje serce.
Znów leżało na błotnistej drodze wybrukowanej kłamstwem i zazdrością.
Chciałam je podnieść, ale nieczułe potwory pozbawione uczuć ubiegły mnie.
Ukradły Twoje serce, a ono krzyczało: POMOCY!!!

Widziałam Twoje serce.
Stoi w szklanej gablocie, w jednej ekskluzywnych willi nieczułych materialistów.
Jest żywym eksponatem służącym do nieokreślonych celów...

I tylko ja wiem czemu krzyczy: POMOCY!!!

autor

Ardnaskela

Dodano: 2004-11-15 17:30:57

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie