Serce z papieru

Okrutna prawda sen spędza z powiek
Jestem marną ryzą czystego papieru…
Tymże właśnie jest tylko człowiek
Czuję jak nożyce tną moje ciało…

Wycięłaś mi serce na stałe
Rozdzierasz mnie i karty moje…
Teraz z papieru Twoje jest całe
Pragnę byś wzięła je dla siebie…

Wyrzuć więc to co tak Ci wadzi
Trzymasz w garści wątły wycinek…
Wszak Twoja wola tak właśnie radzi
Oplatasz go swoimi palcami…

W ręce Twe cóż jeszcze oddać mogę
Serce z papieru ścisnęłaś imadłem…
Teraz ciskasz nim o twardą podłogę
Bezduszny i zimny spadam w przepaść…

autor

Wolnywniewoli

Napisany: 2006-11-03 Dodano: 2006-11-06 00:00:53

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie