Z SERCEM NA DLONI

Moje serce to dzwon
rozbrzmialy w spiewie dziekczynnym,
jak ptak co kwili
w niesmialych glaskaniach
brzasku pierwszego.

Jak spod plaszcza sniegu,
skrzacego sie w poludniowym sloncu,
wyglada ciekawie zwiastun nadziei,
skladajac w usmiech usta absolutne.
Tak serce moje chyli swe wrota
ku swiatu, by niesc w sobie dosc.

Nierzadko sztorm slugi swe
balwany po morzu gania,
bijac o poklady spieniona fala.
Lecz coz wtenczas czynic
jesli nie plynac z uporem dalej?

autor

NATTCA

Napisany: 1997-11-06 Dodano: 2006-09-23 08:30:09

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie