Serduszko

Jestem misiem. Smutnym misiem. Mało mam do powiedzenia, lecz nie powiem „do widzenia„ Troszkę jeszcze tu zabawie. O mym sercu Wam opowiem…

Me serduszko strasznie czułe,
jest ogromnie poranione.
Przez nikogo niecenione.
Niekochane, nielubiane.
Niepieszczone, nietulone,
Ciągle tylko jest ranione.

Moja czułość, dobro, miłość, zaufanie i oddanie,
walczą ciągle o przetrwanie i w mym sercu pozostanie.
Kiedyś miałem tego nadmiar, mej miłości i czułości,
zaufania i oddania. Jednak wszystko się zmieniło.
Moje serce przez te rany wypuściło większość tego,
co mieściła najlepszego.

Często płaczę, zatroskany, czy zabliźnią się te rany.
Czy odnajdę wnet Anioła, co te rany zaszyć zdoła?!

Tak się czułem roczek temu.
Teraz wszystko się zmieniło.
Bóg zlitował się nade mną i obdarzył wielkim skarbem.
Teraz moje życie całe jest z Aniołkiem powiązane.
Jestem przez nią rozpieszczany.
O me serce dba jak nikt.
Pieści je i tuli swoim głosem, i słów treścią.
Kocha, lubi i szanuje.

Rany mam już zagojone i miłością przepełnione.
Za to darze ją miłością,
jestem dla niej bardzo czuły,
darze wielkim zaufaniem i ogromnym jej oddaniem.

Kocham Cię Aniolku:* :* :* :* :* :*

autor

Ala i As

Dodano: 2005-09-30 12:25:13

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie