Skamieniałe serce

Z cierpienia i rozczarowania
z bólem i jękiem zawodu
otwarte na świat serce
zamknęło swoje podwoje

Pragnęło być szczęśliwym
ludziom dobroć okazywało
cóż z tego że było szczere
wciąż ciosy od życia brało

Wreszcie nieufnie patrzyło na świat
nie chcąc już wiecej zranienia
zamarzło całkiem na lód
wreszcie było z kamienia

Lecz czasem jakaś nutka w nim gra
echem wspomnienia sprzed lat
gdy serce bardzo kochało
lecz czara goryczy zalała je całe

Tak trudno zaufać ponownie
uwierzyć że ktoś stuka do drzwi
serce w lęku żyjące od dawna
nieufnym sie stało okrutnie

Zostawiam na progu swoje uczucia
gorące dziś niczym lawa wulkanu
moze twoje serce rozgrzeję
zabliźnią się wszystkie stare rany

Nadziei nie ma... jest tylko naiwność ... KCR....

autor

Lwiczka

Napisany: 2007-02-12 Dodano: 2007-03-03 00:10:40

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie