Skamieniałość przewodnia

Nie chcę tego utracić
Widzę ciebie i czuję
Napływ krwi do mej twarzy
Już cała się rumienię.

Mówią, że to niemodne
I staroświecko-wstydliwe,
Że skamieniałość przewodnia
Dawno minionych epok.

Możliwe, że mają rację
Przypuśćmy, że chcę raz na zawsze
Zwykły mechanizm obronny,
Odruch bezwarunkowy – porzucić.

Co wtedy mi pomoże?
Znam tylko jedno lekarstwo
Połóż swe zimne dłonie
Na mych rozpalonych policzkach.

autor

lollia

Dodano: 2007-12-16 17:25:47

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie