skarb

przemykam obok, ty nie podnosisz wzroku
zegar przystanął, a czas się niecierpliwi
wahanie myśli i jakaś łza w oku
to przez nią obraz świata się wykrzywił

droga donikąd dla mnie najłatwiejsza
nawet złe manowce są trudniejszym szlakiem
nie jestem wędrowcem, lecz włóczęgą życia
cały świat zejdę, do celu nie trafię

i bez znaczenia wszystko, co otacza
świat pustym zbiorem wysiłków i starań
jedyna prawda drogę mi wyznacza:
nie oddam cię! (chociaż nigdy cię nie miałam)

autor

enigmayic

Dodano: 2010-11-28 13:49:56

Ten wiersz przeczytano 900 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie