skarb
przemykam obok, ty nie podnosisz wzroku
zegar przystanął, a czas się
niecierpliwi
wahanie myśli i jakaś łza w oku
to przez nią obraz świata się wykrzywił
droga donikąd dla mnie najłatwiejsza
nawet złe manowce są trudniejszym
szlakiem
nie jestem wędrowcem, lecz włóczęgą
życia
cały świat zejdę, do celu nie trafię
i bez znaczenia wszystko, co otacza
świat pustym zbiorem wysiłków i starań
jedyna prawda drogę mi wyznacza:
nie oddam cię! (chociaż nigdy cię nie
miałam)
autor
enigmayic
Dodano: 2010-11-28 13:49:56
Ten wiersz przeczytano 909 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Dobry, jednoznaczny. budzi wątpliwość jedynie wers z
manowcami. Widziałabym go inaczej - nawet manowce
często odwiedzane. Pozdrawiam.
To co czujemy, nikt nam nie zabierze...
"jedyna prawda drogę mi wyznacza" każdy z nas niesie w
sobie to co najcenniejsze, choćby nikt nie wierzył, że
to nam się należy, ciekawy, niejednoznaczny wiersz
Nigdy nikogo nie mamy do końca
- to jest odwieczna prawda naszych starań.
Możemy tylko mieć na własność obraz,
który się dla nas pod powieką znalazł. :)
nieszczęśliwa miłość we łzach zanurzona....serce boli
i cierpi....a dusza płacze...
jednak skarb ważniejszy od powietrza :)
...wiersz mi się podoba choć ja cieszę się tylko tym
co trzymam mocno w garści...
/przemykam obok, nie podnosisz wzroku/zegar
przystanął, czas się niecierpliwi/ nawet manowce są
trudniejszym szlakiem/ jestem wędrowcem, poszukuję
szczęścia/ nie oddam ciebie! (przecież cię nie miałam)
To jest nie po kolei, bo w tych wersach masz
nierytmicznie. Wystarczy wyrzucić niepotrzebne słowa i
może być lepiej. Treść wiersza jest dobra i szkoda
żeby był niedopracowany, ale jak chcesz.
hmmm, pisze ktoś, że jak pies ogrodnika, a może wzorem
Platona idzie ona? Idealna, wymarzona i tylko sobie
zostawiona.
Nieszczęśliwa,a może nawet platoniczna miłość?
Piękny wiersz. +
Czasem złoto (skarb) człowieka zachwyca tylko z
daleka.
Peelka trochę jak pies ogrodnika i nic dobrego z tego
nie wynika. No, może z wyjątkiem dobrego wiersza.
Oznajmię to z przykrością: nikt nie jest niczyją
własnością. A jak się prawdziwie kocha, to się pozwoli
odejśc chociaż potem się głośno szlocha. Ładny wiersz
enigmayic - "droga donikąd dla mnie najłatwiejsza /
nawet złe manowce są trudniejszym szlakiem" - czyż
manowce nie są drogą do donikąd...? Tak więc skal
trudności w ich pokonywaniu, jest taka sama (błąd
logiczny - tak mniemam). Parę razy je przemierzałem...
;))) Pozdrawiam serdecznie enigmayic.
(...)nie oddam cię! (chociaż nigdy cię nie
miałam)...Bardzo ladny wiersz...