Skarby
Dla wszystkich
Ludzie to skarby nie znające samych
siebie
nieodkryte wyspy spokoju i piękna jasne
oazy
człowiek na ziemi może stanąć w pięknym
niebie
dając co ma najlepsze pozbyć się każdej
skazy
w miłości oceanie dryfując odkrywając
prawdę
w mezaliansie błogości z krzykiem płyną
powoli
sklejając siebie z kawałków poznając się
naprawdę
w duszy strunę uderzając odkrywamy co nas
boli
w innym wymiarze w czasu kole cudem
osnutym
nurkując w spokoju bez najmniejszej już
wady
gdzie miłość jest władcą z tajemnic
wyzutym
siebie samego pokonać trzeba dać wtedy
radę
siebie odkryj płynąc rzeką nieskończonej
miłości
samego siebie spytaj czym w duszy
stoisz
to jest drogą jedyną prowądząca do
wieczności
doskonałości nie osiągniesz gdy się jej
boisz
Komentarze (36)
ciekawy wiersz, trochę z niego zabrałam do siebie
Poznać samego siebie by móc poznawać innych, dobry,
refleksyjny wiersz.
Ten wiersz to również skarb, bardzo ładnie oddajesz i
przekazujesz swoje myśli zawarte w tekście - do
doskonałości jednak nie zdążę, choć nawet każdemu jej
życzysz...pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz z przyjemnścia się
czyta,pozdrawiam
Odwagi, tej czasem nam brakuje i często spalamy się na
starcie, właśnie ze strachu.
dobry - zatrzymuje Twój wiersz -wart przeczytania...
pozdrawiam:-))
poznać siebie i znać się
samemu, rozpoznawać swoje humory
Pozdrawiam serdecznie
Dobry przekaz, wiersz nieregularny.
Tak: "to jest droga jedyna prowadzaca do
wieczności"...
Serdeczne pozdrowienia:)
Porusza bardzo ciekawy temat z naszego życia. Takiego
wiersza szybko nie zapomina się.Dziękuję i pozdrawiam
.
Porusza bardzo ciekawy temat z naszego życia. Takiego
wiersza szybko nie zapomina się.Dziękuję i pozdrawiam
.
Dobry, refleksyjny wiersz. Pozdrawiam
Nikt siebie tak na prawdę nie zna.Czasami jest bardzo
zaskoczony swoją reakcją w trudnej
sytuacji.Pozdrawiam.
Bywa że na co dzień człowiek o tym nie wie, że
poznając życie, poznaje i siebie! Pozdrawiam!
ładny:)