Skecz kabaretowy

OSOBY: MANIEK, ONA, DUCH STAREGO AKTORA

ONA (krzyczy):
Maniek!
MANIEK (krzyczy):
A co?
ONA (krzyczy):
Nudzi mi się...
MANIEK (krzyczy):
Ty się nie przejmuj. Popatrz na nich. (pokazuje ręką widownię) Im też się nudzi. Ale jest między tobą, a nimi jedna wielka różnica. Oni zapłacili za bilety i nudzą się za swoje. A ty po spektaklu dostaniesz pieniądze za to, że się nudziłaś.
(śmiech z nagrania)
(Wchodzi DUCH STAREGO AKTORA)
MANIEK (krzyczy):
Kim pan jest?
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Jestem aktorem. Za życia grałem w tym teatrze.
ONA (krzyczy):
O Boże! Duch!
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Tak, proszę pani. Jestem duchem. Ale proszę się mnie nie bać. Nie zrobię nikomu krzywdy.
MANIEK (krzyczy):
To po co pan tu przyszedł?
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Obejrzeć swój stary teatr. Wiele się tu zmieniło.
MANIEK (krzyczy):
I co? Na lepsze, czy na gorsze?
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Różnie. Niektóre rzeczy mi się podobają, inne nie.
MANIEK (krzyczy):
Co się panu u nas nie podoba?
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Choćby to, że cały czas krzyczycie. Czyżbyście mieli samych głuchych widzów?
ONA (krzyczy):
No nie. Ale widzi pan, głos ze sceny musi dolecieć do ostatniego rzędu widowni. A ludzie rozmawiają, szeleszczą papierkami, wiercą się.
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
A może by raczej spróbować przykuć ich uwagę? Żeby słuchali w takim napięciu, że nawet szept im nie umknie.
MANIEK (krzyczy):
O patrzcie go! Wylazł z grobu i już chce nas pouczać.
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Nie chcę nikogo pouczać. Pan mnie zapytał, więc odpowiadam.
ONA (krzyczy):
Nie kłóćcie się. Maniuś jest taki wrażliwy. Lepiej niech pan powie, co się panu u nas podoba. Tego na pewno nie odbierze jako nieuzasadnionej krytyki.
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Pamiętam, kiedy jeszcze tu grałem, ile się musiałem napocić, by usłyszeć śmiech widowni. A wy macie śmiech, kiedy chcecie. Wystarczy tylko, że technik naciśnie jakiś guzik. To musi uskrzydlać...
(za sceną słychać pianie koguta)
MANIEK (krzyczy):
Kogut? Skąd tu, w środku miasta wziął się kogut?
DUCH STAREGO AKTORA (mówi):
Proszę się tym zbytnio nie przejmować. To jest tylko sygnał dla mnie, że już powoli muszę się żegnać. Do widzenia! (wychodzi)
ONA (mówi):
Poszedł. Ale wiesz co Maniek? Może on miał trochę racji...
MANIEK (krzyczy):
Już cię przekabacił. Co z ciebie za aktorka? Artysta powinien mieć silną indywidualność, a nie poddawać się byle wpływom.

autor

jastrz

Napisany: 2023-07-16 Dodano: 2023-11-16 00:12:33

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie