skończyć pora
Kawał sznuru, metr długości
tak niewielki a tak potęzny
Ściskam go w swoich dłoniach
myślę czego nim dokonam
Wchodzę na krzesło które skrzypi
woła ze mnie nienawidzi
Gardło moje się zaciska
oddech zwalnia i zanika
Wiszę chwilę może dłużej
wsród samotności złudzeń
W grobie będzie lepiej
troche ciszej lecz bezpieczniej
Dusza moja tak zmęczona
teraz martwa i niespełniona
Dla Marka, mojego przyjaciela który skończył w ten smutny sposób :(
autor
pielgrzym1987
Dodano: 2006-03-22 21:15:00
Ten wiersz przeczytano 434 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.