w skromnej ramce czarno- biała...

trzyletnia dziewczynka przebrana
w góralski chłopięcy strój
(fotografowi przypominała chłopca)
uśmiechnięta całą buzią
z ciupagą w pulchnej dłoni

wspomnienie Rabki i pierwszych klapsów
wymierzonych przez wychowawczynię
za upór który nie pozwolił
sprzątać klocków rozrzuconych przez inne dzieci
(lalki pousadzała przecież na baczność)

jeszcze szpital i szmaciana lala
z nogami po samą szyję
dyndającymi ku uciesze pielęgniarek
i krzesło zdradziecko zabrane
od łóżeczka z tralkami
co jak drabinka posłużyło do nocnej wędrówki
w kierunku światła w korytarzu

w domu babcia sypała z rękawa
Konopnicką, Bełzę i Mickiewicza
wzruszała dźwiękami z Piwnicznej izby
Powrót taty uczył współczucia dla zbója
Pan Twardowski zdobywał księżyc
mama znad robótki recytowała Romantyczność
(bolała bezduszność szkiełka i oka)

dzisiaj właściwie dorosłe dzieci
ich całkiem niedawne zdjęcia
już zbierają przypomnienia
okraszone beztroskim uśmiechem

autor

grusz-ela

Napisany: 2006-07-16 Dodano: 2006-07-20 07:17:37

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie