Skrzydła

Piękne,kobiece spojrzenie na miłość:)Mam nadzieję,że
wykorzystasz swoje skrzydła:)

To naprawdę niepojęte, że będąc pozornie tak podobni,
w rzeczywistości diametralnie się różnimy.
Szkoda, że niewielu mężczyzn potrafi zrozumieć, czego
naprawdę pragną kobiety. A przeciez to tak niewiele...

wyzwalasz dreszczyk lirycznej emocji - oby tylko falę
liryki złapał adresat i pozbył się ciemnych okularów
:)

Wiersz, jak pragnienie miłości... śliczny!

Ach, ci mężczyźni! Czasem kilka słów wystarczy, by
skrzydła uniosły do siódmego nieba, a oni nie zdają
sobie z tego zupełnie sprawy. Podpisuję się pod każdym
słowem.

Nie zawsze rozumiemy miłość a warto byłoby się tego
nauczyć...

wiersz ciekawy, tylko tytuł winien być bardziej
dopasowany, bo w sumie w wierszu mówisz o skrzydłach
podwiniętych i niepotrzebnych ...

Cudowny wiersz.... wspaniale oddajesz pragnienia i
tęsknotę miłości, która niesie w sobie tyle pięknych
doznań...

Coś w tym jest (mam na myśli motto), a wiersz
synchronizuje się fajnie z nim..

ładny wiersz, tylko wydaje mi sie że własnie mi też
się jest ciężko zebrać na ten gest który mu uświadomi
że jest dla mnie ważny...ale to trudne...pozdrawiam i
plusik zostawiam:)

bardzo pięknie i lirycznie, pozdrawiam :)

"Daj mi tylko powod i nakarm swa miloscia"...to jest
to ...nie wiem czy mezczyzni to czuja...pozdrawiam

od tego momentu prosi się lekka przebudowa:
"roztańczona bosą stopą/
nie dotykać trawy/ spłonąć pod niebem..."
podoba się. pozdrawiam ciepło :)