Skrzydła

Wieżowce, blokowiska, anonimowość, samotność i tylko
czasami wstrząsają nimi motyle, że odfrunęły
dowiadujemy się z radia, gazety. Zapamiętam ten
wiersz, bo wciąż mam w pamięci zbiegowisko naprzeciwko
mojego okna... jakże lakoniczny i prawdziwy obraz
namalowałaś(eś) Wstrząsający, działający na wyobraźnię
wiersz. Pozdrawiam:)

śmierć jako wybawienie, dająca kres smutkom,
cierpieniom, przynosząca wolność....wiersz dobry,
przejmujący, oddający klimat...pozdrawiam

Smutny, ale piękny jak motyle muskające delikatnie
polne kwiaty. Witam i pozdrawiam :)

Czarne skrzydła..I nade mną..Dlatego m.in. mniej.. M.

Cieszę się, że jesteś:)) Już drugi dzisiaj o motylach,
piękny aczkolwiek smutny ten szmaragdowy pokój na 6
pietrze. Pozdrawiam serdecznie.

smutny, przytulam:)

witaj Sylwio, ale mi stracha napędziłaś.
szczęściem, ze wszystko w porządku.
ciekawy wiesz. pozdrawiam.

Piękny. Pozdrawiam.

.....na każdym piętrze jest taki..."szmaragdowy
pokój...".....;-)))

Przejmujący, doskonale napisany, obrazowo i z
wyczuciem. Niestety z tematem śmierci też trzeba się
oswoić.
Pozdrawiam.

"szóste, bo ostatnie, takie już dla żadnych" Jestem
cała i zdrowa na szczęście i na tę chwilę, ale ktoś
obok i nie pierwszy i nie ostatni, pozdrawiam
wyrzucając z siebie emocje bezsilności...:(

Ładnie można i o...śmierci. Pozdrawiam

"Jesteś motylem" - wstrzymałaś mi oddech, porażająca
puenta (wiadomo, jak długo żyją motyle); skrzydła,
które uniosą "tam" ... a może jednak do życia;
zapamiętam ten wiersz; pozdrawiam

Dlaczego na szóstym pietrze? Czyżby była to klinika we
wieżowcu? I co? czy masz profesjonalną obsługę? Jak
się czujesz? Motyl... Śmierć... odleci. Kto będzie
pisać wiersze- o czym? A może o ...odlocie? W granicę
między tu a ... nieśmiertelnością? Odpowiedz.
Pozdrawiam serdecznie z tutejszej rzeczywistości.

No, nareszcie coś napisałaś, bo dawno nic nie
wstawiałaś :-) Wróciłaś ze smutkiem ale pięknym.