Skrzywdzona duszyczka

Biegłam kiedyś przed siebie, nie patrząc na drogę.
Życie wydało się inne tak okropnie odmienne...
Otaczająca mnie ciemność przerażała mój umysł,
Serce wciąż kołatało, bo okropnie się bało.
W targnęłam na jakąś ulice, nie pamiętam jej nazwy
Świat oświetlały latarnie, było mi troszkę raźniej.
Popatrzyłam przed siebie i jakby mi cos umknęło...
Podeszłam troszkę bliżej - przeraził mnie jej widok:
Oczy jej zapłakane, odrapane ramiona...
Siedziała tam taka biedna, skulona...
Nie chciałam się jej pytać, co stało się i kiedy?
Nic by nie powiedziała, bo bardziej niż ja się bała...
Ula M

autor

Ula M.

Dodano: 2005-09-20 22:29:05

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie