Skulona jak dzikie zwierzątko

Opadła łza z anielskiej twarzy
Mącąc spokojną taflę wody
Niszcząc pętle czasu
Jak pajęczyny cienką nić

Siedziała skulona jak dzikie zwierzątko
Wiara uciekała z niej w popłochu
W obawie przed jego głosem
Mocnym jak skała uderzeniem
Niszczącym każde piękno

Ciężki krok przyprawiał o mdłości
Zwiastując kolejny raz...
Którego nie zapomni
Pamięta cierpki smak bólu
Jego szorstkie dłonie

Związana lękiem
Dostrzegła jego cień
Wypalił znamie na jasnej posadzce
Poczuła je na swej skórze

Naznaczona jego zapachem
Wyczekiwała
Kolejnego przejawu "miłości"
"Tym razem będzie inaczej"
Wyszeptał
Kładąc nóż na stole

autor

AnnieSummers

Napisany: 2006-07-30 Dodano: 2006-07-31 00:02:02

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie