Słaba

Każdy cień ze mnie drwi
W każdym dniu jestem u schyłku sił
Bo stwory świata piękna jedzą mnie
Czerń na białym tle zmusza mnie do łez
Kolor szkła na dnie dobija nie raz
Wszystko przypomina mi jego twarz
I to nie jest sen

Znać, znałam go
Pamiętać, zapamiętałam
I nie wyrwe się
Z tego piekła nie

Smutna obojętna ma płeć
Bez szans na jeden lepszy dzień
W głowie bolesny chaos
Gubie, plącze się i nie wiem
Czy kiedyś pozbieram się
Wszystko wydaje się absurdalne
Czasem boje się że uciekne i nie wróce

W deszczu mych gorzkich łez
Rozpadam się i zostaje na dnie
Każde wspomnienie zabija mnie
Samej siebie już nie czuje

Światło mych oczu zgasło
A ja zapadłam się
Koniec
Mym lekiem na życie śmierć jest

autor

outsider

Napisany: 2005-05-31 Dodano: 2005-06-01 23:09:40

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie