Słabość.

On nie spojrzał w Jej źrenice,
Bo czuł, że w ich głębi utonie.
Czuł jak oddech i serca bicie
Z myślami pędzą jak szalone.

Rozsądek - śmieszne słowo,
Gdy jego wnętrze już wrzało.
Wiedział - Jej dotyk na nowo
Pożogą spali stęsknione ciało.

Czekał aż Ona skróci cierpienia,
Ucieknie spłoszona moralnością.
Nagle porwał Ją w stronę cienia.
Zatracili się zgubną namiętnością.

autor

premo3

Napisany: 2005-06-09 Dodano: 2005-06-10 00:21:34

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie