Słabostka

Chłodna, próżna i zepsuta
Tak o Niej mówili.
Uśmiech widzisz? To pokuta.
Zniknie tuż po chwili.

Szczęście oznaką słabości
Ona silną udaje.
Nie doświadczyła miłości.
Czy jednak mocniejszą się staje?

Strach i smutek tłumiony
Jej ciało powoli niszczą.
Przeszłości mroczne demony
Koszmary najgorsze ziszczą.

Nie miała siły na tyle,
By walkę podjąć ze sobą.
Krew zimna zastyga w żyle
Oczy zamknięte- ozdobą.

Odeszła w samotności
Nikomu nic nie mówiąc,
Jej dusza w Piekle już gości
Demonom przeszłości służąc.

autor

ridiculous_thoughts

Napisany: 2013-01-15 Dodano: 2013-04-16 01:13:59

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie