Słone jeziora

Zabieram sny w słone jeziora
gdzie zmierzch oswaja moje smutki
jakby czekały tam od wczoraj
dzień zawsze jest i był za krótki

uciekam nocą jak szalony
we mgle znajduję ukojenie
przez własne słowa znów zdradzony
do piersi tuli mnie cierpienie

ścieżkami zbiegam tak krętymi
że podnieść nigdy się nie zdołam
płaczę z kwiatami w pył uschłymi
samotność milcząc ciągle woła

autor

m13m1

Dodano: 2010-05-16 01:09:27

Ten wiersz przeczytano 974 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie