Słów niewiele

Gdy czas nadejdzie, garnitur, włożę,
rzecz jasna w czarnym będzie kolorze.
To straszny sztywniak – każdy z was powie,
a jaki mam być, już nie ten człowiek.

Potem przeniosą mnie do kwatery,
część użytkowa gdzieś metrów cztery.
Mądrego o mnie ktoś rzuci zdanie,
jak to się robi – na pożegnanie.

I taki finał zakończy dzieło,
które początek skądś, sobie, wzięło.
Czy miałem udział, by godnie przeżyć,
już się nie dowiem – proszę mi wierzyć.

Może po latach całkiem przypadkiem,
ktoś, kto był życia mojego świadkiem,
wspomni z uśmiechem – był przyjacielem,
tyle wystarczy, choć słów niewiele.

autor

Grand

Napisany: 2021-05-06 Dodano: 2021-05-07 09:31:28

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie