Słowa
Gdy duszę wypełnia smutek,
Gdy serce wypełnia żal…
Wtedy słowa same płyną z ust,
układają się w zdania na kartce.
Chcą by je słuchano,
łapano każdy ich dźwięk, uniesienie,
Wołanie…
Chcą by je czytano,
z zapartym tchem i rozumiano,
Tak jak rozumiesz je ty.
Bo przecież słowa nigdy nie są puste.
Sposób w jaki je wyrażamy zdradza nasz
nastrój.
Czasem są jak rwący strumień,
czasem jak stojące jezioro,
wśród gór i ptaków…
Jak wielki potrafi być ich smutek,
gdy nie mogą się wydostać na
zewnątrz…?
Jak potrafią rozdzierać serce i
duszę…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.