Tak niewiele potrzeba

tak dobrze miec pomocne ramie ,zbierac razem polne kwiaty, wypic lyk dobrej kawy...

Tak niewiele potrzeba

Wez mnie znowu w swoje ramiona.
Moze wowczas sie sam przekonasz,
ze niewiele do szczescia potrzeba,
czulej dloni i kawalka chleba.

Znow bedziemy rwac kwiaty na lace.
Ty policzysz kropki biedronce.
Wypijemy lyk dobrej kawy,
potem film obejrzymy ciekawy.

Spac znow bede w Twoich ramionach,
nie jak dotad - wciaz przestrasznona,
jak dotychczas - ze strachu pol zywa.
Lecz jak kiedys - ta ja - ta prawdziwa.

W blasku gwiazd usiadziemy na plazy,
gdzie sam nastroj - pozwoli nam marzyc.
Zatopimy sie w swych ramionach,
sielankowo - jak on i ona.

Me marzenia tona w niebycie,
bo okrutne jest teraz zycie.
Chce byc znowu z Toba szczesliwa,
nie zamieniaj mnie na kufel piwa.

Chce wiec usiasc obok Ciebie o zmroku,
przytulona do Twojego boku.
Ptak niech czule serenady swe spiewa,
niech w tym rytmie zaszumia nam drzewa.



25.05.2011 czarnulka1953

autor

czarnulka1953

Napisany: 2011-05-25 Dodano: 2011-05-27 09:12:05

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie