Gość

I znów Ona,
znów tutaj jest…
Szczęśliwa chwila…
Tak rześka i lekka chwila…
Z uśmiechem mnie wita,
a Ja ją szczęśliwa przyjmuję.

Jeszcze dobrze do mnie nie zawitała,
jeszcze dobrze nie rozświetliła mojej drogi życia…
Na tę malutką chwilkę,
ułamek mojego, jakże krótkiego życia…
a Ja już myślę co będzie po niej,
już się boję, już czekam…

Na tego strasznego gościa…
który przychodzi zawsze po niej
i który zawsze zostaje dłużej.
Z szyderczym uśmiechem,
kosztuje mojego życia…
Niczym słodkiego, soczystego pomarańcza…

Zostaje, a Ja albo ze strachu,
a może też z grzeczności,
nie wypraszam jej,
Smutnej chwili...
Udaję, że mi się podoba,
udaję, że jesteśmy dobrymi przyjaciółkami…

Mimo wszystko wciąż czekam, mam nadzieję…
Wciąż myślę o gościu, który przyjdzie po niej.
O chwili Szczęścia.
I tak przez całe moje życie…
Zawsze czekam…
To na jedną, to na drugą.
I myślę, że warto przyjąć je obie.

Pamiętajmy, że natchnienie samo do nas przyjdzie... z odpowiednią chwilą... Nigdy nic na siłę...

autor

melody_15

Napisany: 2006-12-21 Dodano: 2006-12-21 23:04:39

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie