Słowa

to takie przykre gdy miłość ginie w plątaninie
roszczeń i pretensji, wyrazisty wiersz

Wybacz , że zawracam głowę banalnymi być może
problemami, ale skoro mogę coś poprawić to chcę tego,
a najprościej jest zapytać kogoś kompetentnego. Z góry
dziękuję

Dzięki za myślniki, bo myślami poszedłem w przeciwną
stronę. Poprawiaj mnie jeśli możesz ile możesz. Ja to
lubię. Tylko prośba: bez przepraszania. I ostatnie:
orka z tego co wiem miewa jednego potomka więc
nakarmić jedno młode czy młodę?

Z czasem tak może być. Choć, gdy słowa ranią to
jeszcze jest uczucie. Oczywiście świetnie napisany.
Pozdrawiam :)

Dobry, smutny wiersz, czasem związek to taki węzeł
gordyjski, bywa że trzeba przeciąć.
Pozdrawiam.

Tylko się uczyć na takich wiersza. Piękny,
refleksyjny. Och, jak wiele takich węzłów nam dokucza.

Z ukłonami

świetny wiersz ;))

Slowa to wielka bron a milczenie tez nie
pomaga...piekny wiersz

Nie lubię słów , które ranią i nie lubię ich nosić w
sobie ,ale czasami jest w nas taki bunt nabrzmiały -
napęczniały . Złe słowa chwytają wiatr w żagle...i
płyną, zdobywają nowe wody , a w końcu nawet ocean .
Taka szkoda , ciężko czasem udźwignąć . Wiersz piękny
- pozdrawiam serdecznie :)

podoba mi się druga i trzecia:-)

myślę, że nie byloby rozstań, gdybyśmy posiadali
umiejętność wykreślania z pamięci słów,
wypowiedzianych w gniewie, celowo wyostrzanych, aby
zranić - słów często nieprawdziwych, których po chwili
żałujemy; ciekawy wiersz

Ciekawy wiersz. O czymś tak znanym a ubrane Twoimi
słowami zdaje się odkrywcze. W końcu o to /uważam/ w
poezji chodzi. Mocny i wartościowy wiersz. Miło
było...

Ty dzisiaj o słowach, ja również.
Nadajemy na tych samych falach?!

jaleku - nie chciałem Cię urazić,
nie czytam wierszy bezmyślnie, stąd moja uwaga.
Dziękuję za wyjaśnienia i pozdrawiam.

Piękny wiersz. Miłego wieczorku...