Ślub

Z anielskiej otchłani dnia
chmury suną drapieżnie w mrok.
Jeszcze tylko okruszyna snu
i świat się spełni.

Boże, to była tylko chwila!
-moje życie w ramionach beztroski...
Kwiat młodości spłynie do stóp ołtarza.
Przecież to szczęście!
Biały welon w kałuży przyszłości
wyolbrzymiony w czerni
kaleczy mą wolność.

Boże, oddal ode mnie ten kielich
krwawymi łzami napełniony...
Nigdy więcej zewu marzenia
w ciała drżącym pryzmacie...

Boże, zgrzeszyłam przeciwko Tobie
i całemu światu
-zabiłam człowieka.

Niosąc naręcza pragnień jak spalonych róż,
na ołtarzu młodości zapalam
świece zapomnienia.
Nie zostało ze mnie nic
prócz kropelek głosu w pustym dzbanie.

autor

Aleksandra

Dodano: 2005-07-13 20:57:03

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie