Ludzie

"Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie nie jest mi obce..."

pośrodku naszego świata - centrum handlowego
w nie swoich szmatkach udając kogoś innego
- żyjemy

za przyjaciela uznając obcego
przedstawiciela tego samego gatunku
-korzystamy z chwil samotności międzyludzkiej

tylko człowiek tak potrafi...

marzenia zamykamy w dusznych pudełkach
i upychamy na strychu naszych myśli
- aby nie pamiętać

zapominamy że na wyciągnięcie dłoni znajduje się szczęście
które tylko nie umie walczyć o swoje
- i wegetujemy

tylko człowiek tak może...

wpatrujemy się w codzienną egzystencję innych osób
i mamy wrażenie że tak było zawsze
- tylko kiedy

ale jak długo można odgrywać tę samą rolę
w nieskończonym przedstawieniu absurdu
- bo wszyscy czyli nikt

tak robią tylko ludzie...

autor

Aleksandra

Dodano: 2005-07-12 09:22:51

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie