Słuchaj (a usłyszysz)!
słuchaj śpiewu wiolonczeli chóru
i usłyszysz swój dramat
spojrzyj w białe oczy
swojego cierpienia
słuchaj śpiewu fletu jednego
i usłyszysz swój uśmiech
spojrzyj w czarne oczy
swojego szczęscia
słuchaj dźwięku z komputera
i usłyszysz jak groteskowy jest świat
spojrzyj w różowe oczy
ludzkiej głupoty
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.