Słuchajcie strapieni
Spójrz na dłonie własnych
wspomnień
pokonanych czasów
mgieł
rozpostarte serca
płoną
w blasku ciepłych czułych
świec
tym co gonią –
przeganiając
tym co śpią – bezsennie
zawtórują dzwony z
wież
łaknących zdarzeń bez
łez
w szumie wiatru na
bezkresie
roztańczone brzegi
mórz
rozpromienią nową
wiarą
wśród porosłych róż
.........
patrzcie w życie pełne
zdarzeń
nowych przyszłych dni
to są dla was słowa
pieśni
szerząc wszelkich
głosów śpiew
bądźcie światłem –
blaskiem swoim
głośnym echem – w
głuchą noc
bądźcie szczęściem
– zmartwień własnych
niezmąconych
Pragnień moc.
07.02. ubiegłe stulecie.
Dla tych co poszukują zagubionych wartości i dla wytrwałych aby….
Komentarze (18)
tworzysz piekne wiersze...najwazniejsze zeby
wychodzily one z serca..pozdrawiam i zapraszam do
czytania moich wierszy:)
melodyjny, optymistyczny
z piękną puentą
zgrabny, dobrze się czyta
Fajny refleksyjny wiersz... wiara i optymizm aż
płyną...
...poucza...naucza ... wskazuje....a mnie i tak
popycha radość życia...więc swoich ścieżek
szukam....:-}
żle się czyta...chociaż bardzo się staram -nawet na
siłę, ale nie umiem spokojnie przeczytać tak, aby nie
"zgrzytało" . cytat:"zawtórują dzwony z wież
łaknących zdarzeń bez łez"... brzmi jak dla mnie
okropnie. ale to tylko moje zdanie....
ładny wiersz taki refleksyjny
Potrzebne są takie wiersze co napawają nadzieją i
optymizmem:-)))
To ubiegle stulecie zabrzmialo mi tak archaicznie,
myślalam ,że mnie jeszcze wtedy nie było..A przesłanie
aktualne,szczególnie , że jesień ze swoją
melancholią.Zawsze wczytuję się w Twoje wiersze:))
Kazapie, brzmisz dziś jak ksiądz z ambony, oby
słuchano Twojego kazania z większym niż zwykle
zajeciem bo warto posłuchać :)
Recepta dla strapionych, aby sie odnalezli
w zyciu i szli naprzod" z nowa wiara wsrod poroslych
roz" Piekna przyszlosc malujesz.
Optymizm i wiara by tak patrzeć w przyszłe dni –
„bądźcie szczęściem – zmartwień
własnych”
Chciało by się tak jak radzisz, tylko że jest odwrotna
strona medalu z którą nie każdy potrafi sobie
poradzić. Nie wiadomo co jest silniejsze smutek czy
radość wiadomo tylko że ostów jest więcej niż róż i
rosną gdzie chcą, choć róże trzeba pielęgnować a o
osty nikt się nie troszczy. Dobrze że potrafisz
pocieszać innych, taka treść podnosi na duchu.
Jestes nauczycielem, mozna sie wiele nauczyc czytajac
Twoje wiersze! Pozdrawiam serdecznie.
1"stka no ale w tym wypadku naprawde cudnownie wyszlo
Wspomnienia,,pragnienia,,optymizm
i wiara to wartosci dla ktorych warto
zyc.Wspanialy wiersz..lekki i melodyjny..