Słyszysz?

Czy słyszysz?
To cichy wrzask.
Jakby z drugiego pokoju, nie można rozróżnić wykrzykiwanych słów.
Lub jakby z ….
….Z głębi mnie.
Skowyt zszywanego serca, które szyte jest, chociaż jeszcze się nie zagoiło.
Krew z ropą, ropa z łzami, łzy z?
No właśnie, z czym?
Łzy z wodą.
Czy coś znaczą?
Upodlone anioły, bez skrzydeł, bez sandałów.
Siedzą na skrawku materiału, boso, wylizują rany.
Jakże oni są szczęśliwi.
Ich serca już nie biją.
Nie przyspieszają ze strachu, nie biją dla nikogo.
Przestali kochać.
I ja przestanę. Już niedługo.
Przestali się martwić.
I jak przestanę. Już niedługo.
Przestali myśleć.
I ja przestanę. Już niedługo.
Przestali żyć.
I ja przestanę. Już niedługo.
Słyszysz, więc?
To ten krzyk te cztery strofy powtórzeniowe. Już niedługo panie i panowie.

Lewandowski Jakub 3.04.2007 Słupno

autor

art=sic

Napisany: 2007-04-03 Dodano: 2007-04-24 14:41:42

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie